ارزیابی استرین های Streptomyces برای مبارزه بیولوژیکی عامل بوته میری طالبی (Phytophthora drechsleri)
Authors
Abstract:
برای بررسی امکان مبارزه بیولوژیکی با بیماری بوته میری جالیز که عامل آن قارچ Phytophthora drechsleri می باشد، 13 استرین Streptomycesکه هشت استرین آن ها از خاک اطراف ریشه بوته های جالیز مزارع و گلخانه های اطراف ورامین و پنج استرین که قبلا از خاک اطراف ریشه فلفل جدا شده بود مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی اثر آنتاگونیستی استرین ها در آزمایشگاه، از روش کشت متقابل و سلوفان استفاده شد. نتایج نشان داد که همه استرین های Streptomycesدر روش کشت متقابل و سلوفان رشد عامل بیماری را کاهش دادند و این کاهش رشد در استرین های مختلف متفاوت بود. درصد کاهش رشد در روش متقابل بین 33.01 تا 93.07 درصد و در روش سلوفان بین 36.18 تا 100 درصد متغیر بود. در شرایط گلخانه کاربرد مخلوط استرین های Streptomyces روی سبوس گندم به نسبت 5 گرم به ازای یک کیلوگرم خاک که با مخلوط شش استرین P.drechsleri آلوده شده بود موجب شد که تعداد گیاهان سالم 43.07 درصد نسبت به شاهد آلوده افزایش یابد. آغشته کردن بذر طالبی با مخلوط سوسپانسیون استرین های Streptomycesبه میزان متوسط 106×7.3 اسپور در هر بذر نیز موجب افزایش درصد گیاهان سالم به میزان 50.21 درصد گردید. جمعیت Streptomyces در طول رشد گیاه تقریبا به صورت یکنواختی کاهش یافت.
similar resources
ارزیابی استرین های streptomyces برای مبارزه بیولوژیکی عامل بوته میری طالبی (phytophthora drechsleri)
برای بررسی امکان مبارزه بیولوژیکی با بیماری بوته میری جالیز که عامل آن قارچ phytophthora drechsleri می باشد، 13 استرین streptomycesکه هشت استرین آن ها از خاک اطراف ریشه بوته های جالیز مزارع و گلخانه های اطراف ورامین و پنج استرین که قبلا از خاک اطراف ریشه فلفل جدا شده بود مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی اثر آنتاگونیستی استرین ها در آزمایشگاه، از روش کشت متقابل و سلوفان استفاده شد. نتایج نشان ...
full textزیست شناسی و بوم شناسی phytophthora drechsleri tucker عامل بوته میری کدوئیان در استان فارس
زیست شناسی و بوم شناسی قارچ phytophthora drechsleri tucker عامل پوسیدگی ریشه و طوقه کدوئیان در استان فارس مورد مطالعه قرار گرفت . اینبیمری در نقاط مختلف جالیزکاری استان فارس مانند مرودشت ، سیدون، کوشک ، سروستان، فسا و جهرم شیوع دارد. نمونه های هموتالیک و هتروتالیک قارچ از کدوئیان جدا شد. بر طبق مطالعاتی که بعمل آمد نشان داد که ایزوله های مختلف از لحاظ خصوصیات مرفولوژیکی شبیه بهم و مانند ایزوله ...
15 صفحه اولبررسی اثر متقابل شوری و بیماری بوته میری جالیز (Phytophthora drechsleri Tucker) در بعضی ارقام خیار
بیماری بوته میری جالیز (Phytophthora drechsleri) از بیماری های مهم در منطقه گرمسار و ورامین می باشد. خسارت این بیماری روی خیار تا %25 گزارش شده است. در این مناطق مساله شوری که می تواند سبب اختلالات متابولیکی و جذب آب و مواد غدایی توسط گیاه بشود وجود دارد. خیار گیاهی حساس به شوری است، بنابراین تنش ناشی از شوری می تواند سبب حساسیت بیشتر گیاه به بیماری بوته میری بشود. سطوح مختلف شوری )شاهد بدون آل...
full textبررسی ویژگی های زیستی باکتریpseudomonas fluorescens utpf68 و ارزیابی توان بیوکنترلی آن علیه phytophthora drechsleri عامل بوته میری خیار
در این تحقیق از باکتری pseudomonas fluorescens utpf68، عامل کنترل بیولوژیک، علیه phytophthora drechsleri استفاده شد. ترکیبات فرّار سویة utpf68 در سه محیط کشت na، nag و pda به ترتیب 44/84 درصد، 55/83 درصد و 33/67 درصد بازدارندگی از رشد میسیلیومی p. drechsleri را در برداشت. نتایج نشان داد که متابولیت های خارج سلولی تولیدشده توسط سویة utpf68 در محیط کشت pda به طور کامل از رشد p. drechsleri ممانعت و...
full textاثر متالاکسیل- مانکوزب (wp 72%) در کنترل عامل بیماری بوته میری خیار (phytophthora drechsleri tucker) در گلخانه و مزرعه
full text
بررسی اثر متقابل شوری و بیماری بوته میری جالیز (phytophthora drechsleri tucker) در بعضی ارقام خیار
بیماری بوته میری جالیز (phytophthora drechsleri) از بیماری های مهم در منطقه گرمسار و ورامین می باشد. خسارت این بیماری روی خیار تا %25 گزارش شده است. در این مناطق مساله شوری که می تواند سبب اختلالات متابولیکی و جذب آب و مواد غدایی توسط گیاه بشود وجود دارد. خیار گیاهی حساس به شوری است، بنابراین تنش ناشی از شوری می تواند سبب حساسیت بیشتر گیاه به بیماری بوته میری بشود. سطوح مختلف شوری )شاهد بدون آل...
full textMy Resources
Journal title
volume 19 issue 3
pages 311- 331
publication date 2003-08-23
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023